rüsva(y)

is.

1. Biabır olma, abırsızlıq, heysiyyətdən düşmə, abırdan düşmə. Nə çəmən cümlə cahandır məni-rüsvayə qəfəs. S. Ə. Ş.. // klas. Bu sözlə bağlı olan birləşmələrin birinci tərkib hissəsi; məs.: rüsvayi- dünya, rüsvayi-eşq, rüsvayi-xəlq. Axır elə oldum rüsvayi-aləm; Düşmən tənə eylər, dost qınar məni. Q. Z.. Rüsva(y) etmək (eləmək) – abırdan salmaq, adını ləkələmək, biabır etmək (eləmək). <Əsli:> Nə gəzirsən məlul-məlul bu yerdə; Aman Kərəm, məni rüsvay eyləmə! «Əsli və Kərəm». <Saray qızları:> Sevda?! Bu nədir, Sevda?! Etdin bizi sən rüsva. H. C.. <Seyfəli:> Allah sizi kəssin, bizi el içində . . rüsvay elədiniz! B. Bayramov. Rüsva(y) olmaq – biabır olmaq, heysiyyətdən düşmək, şərəfini itirmək, abırdan düşmək, adı ləkələnmək. <Ağa Mərdan:> Bir az ürəkli olsun, yoxsa mürafiə vaxtında, qorxuram, iqrara qadir olmuya, rüsva olaq! M. F. A.. Bir dərd əhli heç tapmadım burada; Nahaq yerə rüsvay oldum arada. Molla Cuma. <Yaxşı:> Mən bütün dünyada rüsvay olaram. C. C.. Rüsvayialəm (cahan) etmək (eləmək) – cəmiyyət içərisində adını batırmaq, hörmətdən salmaq, biabır eləmək. Rüsvayi-aləm (cahan) olmaq – bax rüsva(y) olmaq. Mən belə rüsvayi- cahan olduğumu bilməzdim. M. C..